باتری دستگاه ها مدت ها است که پیشرفت چندانی به لحاظ تکنولوژیک نکرده اند. پژوهشی در دانشگاه نیو وسترن در سال گذشته منجر به تولید یک باتری برای تلفن های سلولار شد که ظرف 15 دقیقه شارژ می شود و 1 هفته هم دوام می آورد. تصورش را بکنید که با این باتری، زندگی چقدر لذت بخش می شود. انواع مختلفی از باتری ها در حال توسعه هستند ولی چرا هنوز آنها را در دستگاه های خود ندیده ایم؟

مسئله این است که تولید کنندگان همیشه به خاطر هزینه های فزاینده تولید، برای تغییر در این زمینه کند عمل کرده اند ولی به نظر می رسد که زمان تغییر نزدیک شده. همچنان که دستگاه ها بزرگتر و بهتر می شوند، باتری ها هم چنین می شوند و بیایید با هم صادق باشیم، اگر یک تلفن بتواند با هر بار شارژ چندین روز دوام بیاورد و در عین حال باریک و جذاب هم باشد، همه سر خرید آن دعوا خواهیم کرد.

تا چند وقت پیش، باتری تلفن های همراه چندین روز دوام می آورد ولی با هوشمند و لمسی شدن آنها، ماجرا تغییر کرد. در بهترین حالت 1 یا 1 و نیم روز می توانید بدون شارژ مجدد از اسمارت فون خود استفاده کنید، که واقعاً چیز خیره کننده ای نیست. اگر استفاده شما خیلی زیاد باشد که دیگر هیچ، به یک روز نکشیده باید آن را دوباره به برق بزنید.

این حوزه، مهمترین و در عین حال پر ریسک ترین بخش است. باتری های امروزی نه چرخه عمر طولانی دارند و نه کیفیت خود را در طول این چرخه حفظ می کنند. اگر یک نظر سنجی کنیم، مسلماً نیاز به تحول در باتری تلفن ها رأی بالایی خواهد آورد. امروزه باتری، یکی از عوامل تنفر ما از گجت هایمان شده ولی بیایید آنها را ببخشیم، مشکل اصلی آنها نیستند، بلکه خود دستگاه ها و البته ما هستیم.


سخت افزار

بر عکس باتری ها که حداقل پیشرفت را داشته اند، سخت افزار داخلی دستگاه ها بیشترین پیشرفت را به خود دیده. دلیل هم یکسان است: هزینه تولید. هزینه تولید یک پردازنده یا حافظه جدید با اندازه کوچکتر پایین است، بنابراین همیشه شرکت ها پذیرای این تغییر هستند. ولی خط پایان کجا است؟

اثر بهبود سخت افزار محسوس است و جذب مردم با تبلیغ بر اساس آن هم ساده. ولی دیگر به حدی از تجمع سخت افزار در این دستگاه های کوچک رسیده ایم که به نظر می رسد از سرعت رشد کاسته خواهد شد؛ NFC، LTE، رم زیاد و پردازنده های 4 هسته ای قوی... آیا کافی نیست؟

خوشبختانه فضای ذخیره سازی ابری دارد بخشی از جنون حافظه داخلی بیشتر را پوشش می دهد. پردازنده های 8 هسته ای هم سر پیچ تکنولوژی هستند و دارند به ما نزدیک می شوند ولی به نظر می رسد سرعت پردازش دارد به جایی می رسد که مثل چگالی پیکسل در نمایشگرها، دیگر افزایش آن به چشم نخواهد آمد. تصور کنید که اواخر 2013 یا اوایل 2014 پردازنده های 8 هسته ای به بازار بیایند و سال بعد از آن هم پردازنده های 16 هسته ای. آیا بیش از آن، (لااقل برای عموم مردم) کاربردی خواهد داشت؟

دوربین

دوربین برای تلفن های هوشمند یک برگ برنده بزرگ است. در اوایل، وجود دوربین روی تلفن ها بیشتر از آنکه رضایت بخش باشد آزار دهنده بود زیرا کیفیت بدی داشت ولی حالا با دوربین های 8 مگاپیکسلی، واقعاً کیفیت به مرز رضایت بخشی رسیده. البته این را هم در نظر داشته باشید که همه دوربین های دیجیتال، بعد از مدتی دچار افت کیفیت می شوند. به هر صورت، تلفن های ما همیشه همراه مان هستند و دارند برای عکس و فیلم گرفتن، جایگزین دوربین های کامپکت می شوند.

برای پرچمدارهای سال 2013 انتظار دوربین های 12 یا 13 پیکسلی را داریم ولی در نظر داشته باشید که به خاطر حجم کم و ابعاد کوچک تلفن ها، محدودیت های تکنولوژیک همیشه وجود خواهد داشت.

در عوض دوربین جلوی تلفن ها که برای مکالمه یا چت تصویری به کار می رود، جای پیشرفت بسیاری دارد و شاید در سال آینده، دوربین جلوی 4 مگاپیکسلی را هم بر روی تلفن ها ببینیم.

جمع بندی

در نظر داشته باشید که اینها انتظارات ما از دستگاه های یکی دو سال آینده هستند و واقعاً پیش گویی آینده بدون اطلاع داشتن از تکنولوژی های عملیاتی، امکان پذیر نیست. شاید در سال های آینده تلفن هایی با 64 هسته پردازشی و نمایشگر تا شوی 12 اینچی هم دیدیم، ولی شوکه نخواهیم شد.

چیزی که نباید از آن غافل شد، سرویس ها هستند. این سرویس ها و اپلیکیشن ها هستند که دستگاه های ما را زنده می کنند و گرنه سخت افزار که به خودی خود کاربردی ندارد. ولی در عین حال، طراحی دستگاه ها هم مهم است، بسیار مهم. ما حاضر به حمل دستگاهی که برای اجرای بازی ها کارتریج بخورد نیستیم و برای همین است که کمپانی ها، این تلفن های باریک و جذاب را جلوی چشم های مردم به رقص در می آورند.

پس ما تلفن هایی با طراحی زیبا، باریک و سبک می خواهیم و در عین حال، وابستگی زیادی به سرویس ها داریم، چه بازی باشند، چه چک کردن ایمیل. بیایید منتظر باشیم تا ببینیم دستگاه های آینده، چه چیزهای جدیدی در حوزه طراحی و سرویس ها برای ما خواهند داشت، زیرا فقط گذر زمان از نوآوری ها پرده برداری می کند.

 منبع تكناز